وبلاگ مدرسه علمیه حضرت معصومه(س) سی سخت

•از حضرت رضا (ع) روایت شده : هر کس داخل قبرستان مسلمین شود واین صلوات

را بخواند ، خداوند متعال تا ده سال عذاب از اهل آن بردارد. 

• و اگر دوبار بخواند تا چهل سال.

• و اگر سه بار بخواند هرگز خداوند آن قبرستان را عذاب نکند.

• و هر کس بر سر قبر پدر و مادر بخواند چنان باشد که حقوق ایشان را ادا کرده باشد.

•اَللّهَّم َصَّل عَلی مُحمَّدٍ وَ آلِ مُحمَّدٍ

• ما دامَتِ الصَلَواتِ وَ  َصَّل عَلی مُحمَّدٍ وَ آلِ مُحمَّدٍ ما دامَتِ   البَرَکاتِ وَ َصَّل عَلی مُحمَّدٍ وَ آلِ مُحمَّدٍ ما دامَتِ الرَّحَمهِ ، اَللّهَّم َصَّل عَلی رُوحِ مُحمَّدٍ وَ آلِ مُحمَّدٍ فِی الاَرواحِ وَ َصَّل عَلی جَسَدِ مُحمَّدٍ وَ آلِ مُحمَّدٍ فِی الاَجسادِ وَ َصَّل عَلی قَبرِ مُحمَّدٍ وَ آلِ مُحمَّدٍ فِی القُبُورِ وَ  َصَّل عَلی صُورَۃِ  مُحمَّدٍ وَ

•آلِ مُحمَّدٍ فِی الصُّوَرِ وَ  َصَّل عَلی تُربَهِ مُحمَّدٍ وَ آلِ مُحمَّدٍ فِی التُّرابِ

•وَ َصَّل عَلی نُورِ مُحمَّدٍ وَ آلِ مُحمَّدٍ فِی الاَنوارِ  بِرَحمَتِکَ یا اَرَحمَ الرّاحِمینْ .

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ مادامَتِ
خدایا درود فرست بر محمّد وخاندان محمّد،مادامی که

الصَّلواتُ وَ صَّل عَلی مُحَمَّدٍ و آلِک
صلوات است. ودرود فرست بر محمد و خاندان

مُحَمَّدٍ مادامَتِ البَرَکاتُ وَ صَلِّ
محمد مادامی که برکات است. درود فرست

عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ مادامَتِ
بر محمّد وخاندان محمّد،مادامی که

الرَّحمَةُ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی رُوحِ مُحَمَّدٍ
رحمت است خدایا درود فرست بر روح محمّد

وَآلِ مُحَمَّدٍ فِی الاَرواحِ ، وَصَلِّ عَلی
و خاندان محمّد در میان ارواح ، و درود فرست بر

جَسَدِ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ فِی الاَجسادِ
جسد محمّد وخاندان محمّد در میان اجساد.

وَصَلِّ عَلی قَبرِ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمّدٍ
ودرود فرست بر قبر محمّد وخاندان محمّد

فِی القُبُورِ، وَ صَّل عَلی صُورَةِ مُحَمَّدٍ
و در میان قبور درود فرست بر صورت محمّد

وَآلِ مُحَمّدٍ فِی الصُّوَرِ، وَصَلِّ عَلی
خاندان محمّد در میان ارواح . ودرود فرست بر

تُربَةِ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ فِی التُّرابِ
تربت محمّد در میان تربت ها

وَصَلِّ عَلی نُورِ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
دورود فرست بر نور محمّد و خاندان محمّد

فِی الاَنوارِ ، بِرَحمَتِکَ یا اَرحَمَ 
در میان انوار ، به حق رحمتت ای مهربانترین

الرّاحِمینَ .
مهربانان .

روز طبیعت بر همه دوستداران طبیعت گرامی باد

درباره جشن سیزده بدر در 13 فروردین روز طبیعت
سیزده‌ بدر، سیزدهمین روز فروردین ماه و از جشن‌های نوروزی است. در تقویم‌های رسمی ایران این روز ، روز طبیعت نامگذاری شده‌است و از تعطیلات رسمی است. برخی بر این باورند در این روز باید برای راندن نحسی از خانه بیرون روند و نحسی را در طبیعت به در کنند.

سیزده بدر در تاریخ ایران باستان

همانطور که پیشینه ی جشن نوروز را از زمان جمشید می دانند درباره ی سیزده به در (سیزده بدر) هم روایت هست که : «… جمشید، شاه پیشدادی، روز سیزده نوروز را در صحرای سبز و خرم خیمه و خرگاه بر پا می کند و بارعام می دهد و چندین سال متوالی این کار را انجام می دهد که در نتیجه این مراسم در ایران زمین به صورت سنت و آیین درمی آید و ایرانیان از آن پس سیزده بدر را بیرون از خانه در کنار چشمه سارها و دامن طبیعت برگزار می کنند …»

اما برای بررسی دیرینگی جشن سیزده بدر از روی منابع مکتوب، تمامی منابع مربوط به دوران قاجار می باشند و گزارش به برگزاری سیزده به در در فروردین یا صفر داده اند، از همین رو برخی پژوهشگران پنداشته اند که این جشن بیش از یکی دو سده دیرینگی ندارد اما با دقت بیشتر در می یابیم که شواهدی برای دیرینگی این جشن وجود دارد.

درباره جشن سیزده بدر در 13 فروردین روز طبیعت

تنوع و گوناگونی شیوه های برگزاری یک آیین، و دامنه ی گسترش فراخ تر یک باور در میان مردمان، بر پایه ی قواعد مردم شناسی و فرهنگ عامه، نشان دهنده ی دیرینگی زیاد آن است. همچنین مراسم مشابه ای که به موجب کتیبه های سومری و بابلی از آن آگاهی داریم، آیین های سال نو در سومر با نام «زگموگ» و در بابل با نام «آکیتو» دوازده روز به درازا می کشیده و در روز سیزدهم جشنی در آغوش طبیعت برگزار می شده. بدین ترتیب تصور می شود که سیزده بدر دارای سابقه ای دست کم چهار هزار ساله است.

شیوه های برگزاری و مراسم سیزده بدر

شیوه های برگزاری این جشن و همچنین مراسم و آداب این روز بسیار متفاوت و گسترده می باشد که در اینجا به تفصیل نمی توان به آنها پرداخت، اما همانطور که می دانیم سیزدهم فروردین تیشتر روز می باشد و آغاز نیمسال دوم زراعی، و مردمان ایرانی برای نیایش و گرامیداشت تیشتر، ایزد باران آور و نوید بخش سال نیک به کشتزارها و مزارع خود می رفتند و در زمین تازه روییده و سرسبز و آکنده از انبوه گل و گیاهان صحرایی به شادی و ترانه سرایی و پایکوبی می پرداختند و از گردآوری سبزه های صحرایی و پختن آش و خوراکی های ویژه غافل نمی شدند.

 بخشی دیگر از آیین های سیزده بدر را هم باورهایی تشکیل می دهند که به نوعی با تقدیر و سر نوشت در پیوند است. برای نمونه فال گوش ایستادن ،فال گیری (به ویژه فال کوزه)، گره زدن سبزی و گشودن آن ،بخت گشایی (که درسمرقند و بخارا رایج است)و نمونه های پرشمار دیگر …

 بازی های گروهی، ترانه ها و رقص های دسته جمعی، گردآوری گیاهان صحرایی، خوراک پزی های عمومی، بادبادک پرانی، سوارکاری، نمایش های شاد، هماوردجویی جوانان، آب پاشی و آب بازی بخشی از این آیین هاست که ریشه در باورها و فرهنگ اساطیری دارند. از جمله شادی کردن و خندیدن به معنی فروریختن اندیشه های پلید و تیره، روبوسی نماد آشتی، به آب سپردن سبزه ی سفره ی نوروزی نشانه ی هدیه دادن به ایزد آب «آناهیتا» و گره زدن علف برای شاهد قرار دادن مادر طبیعت در پیوند میان زن و مرد، ایجاد مسابقه های اسب دوانی که یادآور کشمکش ایزد باران و دیو خشک سالی است.

در متون كهن فارسی به بیرون شدن از خانه ها و به صحرا رفتن در روز سیزدهم فروردین اشاره ای نشده است. توجیه دیگری كه برای مراسم نوروز  شده این است كه، روز سیزدهمِ سال نو گویا در دوران های كهن روز ویژه طلب باران بهاری برای كشتزار های نودمیده بوده است. روزهای ماه در ایران قدیم نامی ویژه داشت و هر یك متعلق به ایزدی بود و روز سیزدهم متعلق به ایزد تیر یا «تیشتری» بود، كه ایزد باران است. برای این كه این ایزد پیروز باشد، لازم بود كه همه مردمان در نماز از او نام برند و او را بستایند و از او طلب باران كنند.

 روز سیزدهم نوروز  گویا روز رسمی همه مردم برای طلب باران، برای همه سرزمین های ایران بوده است و خوردن غذای روز در دشت و صحرا نشانه همان فدیه گوسفند بریان است كه در اوستا آمده و افكندن سبزه های تازه دمیده نوروزی به آب روان جویبارها تمثیلی است از دادن فدیه به ایزد آب در آناهیتا و ایزد باران و جویبارها «تیر». در این روز مردم همه به دشت و صحرا می روند و از بامداد تا شامگاه به شادی و سرور می پردازند.

ناخجستگی شماره سیزده و روز سیزده

حادثه های بزرگ گیهانی در روزگاران كهن، بارها فلاكت و بلاهای بسیار برای دنیای خاكی ما پدید آورده اند. از این حادثه ها و بلایا در متون كهن نام برده شده است. در بعضی كتب مذهبی مانند اوستا، ودا، تورات، انجیل و كتاب های پهلوی و. . . اشاره ای به این حادثه ها شده است.

زمین لرزه و سیل و طوفان بسیار اتفاق افتاده ، اما همواره بدترین آنها در خاطر مردمان پایدار مانده است. یكی از حادثه های سهمگین گیهانی كه ذكر آن در تورات آمده ، در روز سیزدهم سال نو مصری كه مانند جشن فروردین ایرانی به هنگام تعادل بهاری خورشید گرفته می شد به وقوع پیوسته و موجب مرگ عده زیادی شده است. این روز مصادف با روز سیزدهم ماه ایرانی است.

 در آن روز سیزدهم سال نو، گویا ستاره ای دنباله دار در فضای زمین درخشیده است به طوری كه در افق ایران نیز آن را دیده اند. بر اثر برخورد این ستاره با زمین ، آتشفشان ها آغاز آتشفشانی كرده اند و زمین لرزه ای سهمگین روی داده است و كاخ ها ویران گشته اند.

 این حوادث، این اندیشه را در ذهن مردم پدیدار كرد كه هر چند هزار سال یك بار واقعه ای این چنینی رخ خواهد داد. از همین رو است كه مردم به طور سنتی در هر سال به هنگام روز سیزدهم فروردین منتظر واقعه ای سهمگین بوده اند، از این جهت خانمان خود را رها می كردند و در این روز زیر سقف و بام نمی ماندند، تا اگر زمین لرزه ای رخ دهد در امان بمانند.

 رفته رفته روز سیزدهم سال و در پی آن شماره سیزده، رنگ نحوست گرفت و مردم در همه جای دنیا از عدد سیزده پرهیز كردند اما امروز دیگر مدتهاست که پلاک خانه ها و مغازه ها را به صورت 1+12نمی نویسند و حتی برعکس دیده می شود که عدد سیزده برای بعضی ها به جای نحوست  ، خوش شانسی می آورد!

آیین‌ های سیزده‌ بدر

این رویداد دارای آیین‌های ویژه‌ای است که در درازای تاریخ پدید آمده و اندک اندک چهره سنت به خود گرفته است. از آن جمله می‌توان آیین‌های زیر را برشمرد.

– گره زدن سبزه

– سبزه به رود سپردن

– خوردن کاهو و سکنجبین

– پختن غذاهای متنوع به ویژه آش رشته

بررسی علف گره زدن

افسانه ی آفرینش در ایران باستان و موضوع نخستین بشر و نخستین شاه و دانستن روایاتی درباره ی «کیومرث» دارای اهمیت زیادی است، در «اوستا» چندین بار از کیومرث سخن به میان آمده و او را نخستین پادشاه و نیز نخستین بشر نامیده است.

 گفته های «حمزه ی اصفهانی» در کتاب «سِنی ملوک الارض و الانبیاء» صفحه های 23 تا 29 و گفته های «مسعودی» در کتاب «مروج الذهب» جلد دوم صفحه های 110 و 111 و «بیرونی» در کتاب «آثار الباقیه» بر پایه ی همان آگاهی است که در منبع پهلوی وجود دارد که :

 «مَشیه» و «مَشیانه» که دختر و پسر دو قلوی کیومرث بودند، روز سیزدهم فروردین برای نخستین بار در جهان با هم ازدواج کردند. در آن زمان چون عقد و نکاحی شناخته نشده بود ! آن دو به وسیله ی گره زدن دو شاخه ی «موُرد»، پایه ی ازدواج خود را بنا نهادند و چون ایرانیان باستان از این راز به خوبی آگاهی داشتند

 آن مراسم را به ویژه دختران و پسران دم بخت انجام می دادند، امروزه نیز دختران و پسران برای بستن پیمان زناشویی، نیت می کنند و علف گره می زنند.این رسم از زمان «کیانیان» تقریبا فراموش شد و در زمان «هخامنشیان» دوباره آغاز شد و تا امروز باقی مانده است.

منابع : bartarinha.ir ، fa.wikipedia.org

بسم رب شهدا و صدیقین

دلنوشته ای تقدیم به  شهدای مدافع حرم حضرت زینب،سلام الله علیها،(مدافعان حریم ولایت)

تقدیم به همه ی شهدای اسلام از صدر تا کنون بالاخص شهدای مدافع حرم شهرمان

وَلاتَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا فی سَبیلِ اللّهِ امواتا،بَل احیاءُ عِنْدَ رَبِّهمْ یُرْزَقون گمان مبر آنان که در راه خدا شهید شدند؛مرده اند!آنها زنده اند و نزد پروردگارشانند و متعنمند به انعام او…

ای شهید!می دانیم که شهید و شهادت الفاظی هستند که بالاترین مفاهیم ازشهای اللهی و انسانی را در خود نهفته دارد و تو به این مفاهیم دست یافته ای!

جسم و لباس تو از ناحیه ی روح تو کسب شرافت کرده که نیازی به غسل و کفن نداری!

ای شهدا این روز ها ،هوای شهرهامان،بارانیست!

دیده هایی که،عزیز دلشان بودید؛اشک می بارند!

وانوار معنوی که از وجودشما در شهرها پیچییده است بر دلهای پوسیده ما می بارد!

و شما، باردیگر ثابت کردید ،مسلمان حقیقی شرف و عزت خود را ازاهل بیت گرفته!

ثابت کردید شما سربازان امام خامنه ای،ادامه دهنده ی راه سربازان امام خمینی و قبل تر سربازان ائمه اطهار،سلام الله علیهم هستیدو این راه تا ظهور حضرت حجت(عج الله) ادامه دارد…

ثابت کردید اگر در کربلا بودید؛دست نامحرمی به ناموس شیعه و ناموس اهل بیت نمی رسید…گوشواره ای با گوش کنده نمی شد…بدن های مقدس امام معصوم و فرزندانش زیر سم اسبان قرار نمی رفت…

ثابت کردید لبیک گویان به ندای هل ناصر من ینصرنیِ امام معصوم، هستید؛(که در گذر زمان این ندا خاموش نشده)

ای شهیدان با شهادتتان ثابت کردید سربازان ولایت غیرت دارند و اجازه دست درازی دشمن را،به دین و ناموس و وطن نمی دهند…

به شما مدیونیم!

چرا که جان خود را در طبق اخلاص نهاده اید که با امنیت کامل در شهر قدم برداریم و به زندگی خود ادامه دهیم…

ای شهید،به قول شهید مطهری«مثل تو،مثل شمعی است که خدمتش از نوع سوخته شدن و فانی شدن و پرتو افکندن است،تا دیگران در این پرتو ،که بهای نیستی تو ،تمام شده،بنشینند و آسایش یابند و کار خویش را انجام دهند» و اما روی دیگرسخنم جوان غفلت زده مسلمان است!

ای جوان مسلمان چه شده که این شمع های مقدس را (که وجودشان را به خاطر بقای عمر و امنیت شما فدا کرده اند) را به سرزنش و تمسخر و تهمت روا داشته اید؟!

طبق کدام منطق و قانونی ،شهید به خاطر پول و مقام و موقعیت و ندانم کاری،به شهادت میرسد؟!

به خود بیاییم با گناه خود ،با بدحجابی ناموسمان و دخترانمان و بی غیرتی پسرانمان خون شهدا را پایمال نکنیم!

و بدانیم سزاوار است ؛خم شدن در برابر مادران این شهدا و بوسه زدن بر دستان مادرانشان و احترام به خانواده و همسران این شهدا؛که بدرقه راه شهید وهب های عصر امروز شدند…

وهب تازه دامادی که مادرش بعد از شهادت پسرش سر مقدسش را به طرف دشمن پرتاب کرد و جوانی فرزندش را نذر امام معصوم کرد…

مادران شهید صدر زاده ها و دهقان ها و شهیدان،کجباف و زکوی و فاطمی اطهر و رضازاده و علیخانی ها… راهتان ادامه دارد!

و در آخر جان نوشته ای بسیار زیبا از زبان سید شهیدان اهل قلم؛که مطمئنا زبان حال این شهدا و زبان حال مکتب ماست…

دل نوشته ای که دشمن هم باید بداند!

شهید آوینی

«… ما وارث انبیاء هستیم و آیات اللهی آفرینش انسان در وجود ماست که معنا می یابد. ما از مرگ نمی ترسیم که مرگ ما شهادت است. و شهادت حیات عند رب…عقل های محجوب و آینه های غیر اندود فطرت بشر غربی، چگونه خواهد توانست که معنای حیات عند ربرا در یابد. حیات عند رب،نقطه ی پایان معراج بشریت است،که به آن جز با شهادت دست نمیتوان یافت. ماییم که بار تاریخ را بر دوش گرفته ایم،تا جهان را به سرنوشت معطوف خویش برسانیم…خون سرخ ما فلقی است که پیش از طلوع خورشید عدالت بر آسمان تقدیر نشسته است… ما در رکاب امام حسین،علیه سلام،جنگیده ایم… ما بی وفایی کوفیان را جبران کرده ایم…»

اللهم ارزقنا شهادت اللهی آمین

نوشته شده توسط سیده سحر جعفری