وبلاگ مدرسه علمیه حضرت معصومه(س) سی سخت

علیست مرغ حق و کعبه آشیانۀ اوست
حریم عشق پر از دلنشین ترانه اوست

پس از گذشت زمانها هنوز گوش بشر
بنغمه های دل انگیز و عاشقانه اوست

زلال چشمه زمزم کجا و اشگ علی
صفای این حرم از گریۀ شبانه اوست

علیست محرم اسرار رب بی همتا
کلید دار عطابخش هر خزانۀ اوست

بهشت ماحضر سفرۀ عطای علیست
جحیم سوزش یک ضرب تازیانۀ اوست

وسیلۀ کرم ذات حق یدالله است
خدای هر چه ببخشد علی بهانه اوست

علی به پلۀ آخر رسید در ایمان
نبی سراست و علی پا تا بشانۀ اوست

علی است خانه یکی با خدای بی همتا
درون بیت خدا زادگاه وخانه اوست

علی است فرد نمودار خلقت کامل
که عقل در عجب از خالق یگانه اوست

مقام صید علی برتر از تفکر ماست
چو بی نظیر بعالم غم زمانۀ اوست

تو صید شیرخدا بین که روبهی مکار
بقصد کشتن زهرا در آستانۀ اوست

منبع: سایت سرپوش

ولادت امام علی(ع) آغازگر اشاعه عدالت و مردانگی و معرف والاترین الگوی شهامت و دیانت، و روز پدر بر عاشقانش مبارک باد!

ولادت و حسب و نسب

بنا بوشته مورخين ولادت على عليه السلام در روز جمعه 13 رجب در سال سى‏ام عام الفيل (1) بطرز عجيب و بيسابقه‏اى در درون كعبه يعنى خانه خدا بوقوع پيوست،محقق دانشمند حجة الاسلام نير گويد:

اى آنكه حريم كعبه كاشانه تست‏
بطحا صدف گوهر يكدانه تست‏
گر مولد تو بكعبه آمد چه عجب‏
اى نجل خليل خانه خود خانه تست

پدر آنحضرت ابو طالب فرزند عبد المطلب بن هاشم بن عبد مناف و مادرش هم فاطمه دختر اسد بن هاشم بود بنا بر اين على عليه السلام از هر دو طرف هاشمى نسب است.

اما ولادت اين كودك مانند ولادت ساير كودكان بسادگى و بطور عادى نبود بلكه با تحولات عجيب و معنوى توأم بوده است مادر اين طفل خدا پرست بوده و با دين حنيف ابراهيم زندگى ميكرد و پيوسته بدرگاه خدا مناجات كرده و تقاضا مينمود كه وضع اين حمل را بر او آسان گرداند زيرا تا باين كودك حامل بود خود را مستغرق در نور الهى ميديد و گوئى از ملكوت اعلى بوى الهام شده بود كه اين طفل با ساير مواليد فرق بسيار دارد.

شيخ صدوق و فتال نيشابورى از يزيد بن قعنب روايت كرده‏اند كه گفت من با عباس بن عبد المطلب و گروهى از عبد العزى در كنار خانه خدا نشسته بوديم كه فاطمه بنت اسد مادر امير المؤمنين در حاليكه نه ماه باو آبستن بود و درد مخاض داشت آمد و گفت خدايا من بتو و بدانچه از رسولان و كتابها از جانب تو آمده‏اند ايمان دارم و سخن جدم ابراهيم خليل را تصديق ميكنم و اوست كه اين بيت عتيق را بنا نهاده است بحق آنكه اين خانه را ساخته و بحق مولودى كه در شكم من است ولادت او را بر من آسان گردان ، يزيد بن قعنب گويد ما بچشم خودديديم كه خانه كعبه از پشت(مستجار) شكافت و فاطمه بدرون خانه رفت و از چشم ما پنهان گرديد و ديوار بهم بر آمد چون خواستيم قفل درب خانه را باز كنيم گشوده نشد لذا دانستيم كه اين كار از امر خداى عز و جل است و فاطمه پس از چهار روز بيرون آمد و در حاليكه امير المؤمنين عليه السلام را در روى دست داشت گفت من بر همه زنهاى گذشته برترى دارم زيرا آسيه خدا را به پنهانى پرستيد در آنجا كه پرستش خدا جز از روى ناچارى خوب نبود و مريم دختر عمران نخل خشك را بدست خود جنبانيد تا از خرماى تازه چيد و خورد(و هنگاميكه در بيت المقدس او را درد مخاض گرفت ندا رسيد كه از اينجا بيرون شو اينجا عبادتگاه است و زايشگاه نيست) و من داخل خانه خدا شدم و از ميوه‏هاى بهشتى و بار و برگ آنها خوردم و چون خواستم بيرون آيم هاتفى ندا كرد اى فاطمه نام او را على بگذار كه او على است و خداوند على الاعلى فرمايد من نام او را از نام خود گرفتم و بادب خود تأديبش كردم و او را بغامض علم خود آگاه گردانيدم و اوست كه بتها را از خانه من ميشكند و اوست كه در بام خانه‏ام اذان گويد و مرا تقديس و تمجيد نمايد خوشا بر كسيكه او را دوست دارد و فرمانش برد و واى بر كسى كه او را دشمن دارد و نافرمانيش كند.
و چنين افتخار منحصر بفردى كه براى على عليه السلام در اثر ولادت در اندرون كعبه حاصل شده است بر احدى از عموم افراد بشر چه در گذشته و چه در آينده بدست نيامده است و اين سخن حقيقتى است كه اهل سنت نيز بدان اقرار و اعتراف دارند چنانكه ابن صباغ مالكى در فصول المهمه گويد:

و لم يولد فى البيت الحرام قبله احد سواه و هى فضيلة خصه الله تعالى بها اجلالا له و اعلاء لمرتبته و اظهارا لتكرمته.

يعنى پيش از آنحضرت احدى در خانه كعبه ولادت نيافت مگر خود او واين فضيلتى است كه خداى تعالى به على عليه السلام اختصاص داده تا مردم مرتبه بلند او را بشناسند و از او تجليل و تكريم نمايند.

در جلد نهم بحار در مورد وجه تسميه آنحضرت بعلى چنين نوشته شده است كه چون ابوطالب طفل را از مادرش گرفت بسينه خود چسباند و دست فاطمه را گرفته و بسوى ابطح آمد و به پيشگاه خداوند تعالى چنين مناجات نمود:

 
يا رب هذا الغسق الدجى‏
و القمر المبتلج المضى‏ء
بين لنا من حكمك المقضى‏
ماذا ترى فى اسم ذا الصبى

 
هاتفى ندا كرد:

 
خصصتما بالولد الزكى‏
و الطاهر المنتجب الرضى‏
فاسمه من شامخ على‏
على اشتق من العلى

 
علماى بزرگ اهل سنت نيز در كتب خود بهمين مطلب اشاره كرده‏ اند و محمد بن يوسف گنجى شافعى با تغيير چند لفظ و كلمه در كفاية الطالب چنين مينويسد كه در پاسخ تقاضاى ابوطالب ندائى برخاست و اين دو بيت را گفت:

 
يا اهل بيت المصطفى النبى‏
خصصتم بالولد الزكى‏
ان اسمه من شامخ العلى‏
على اشتق من العلى.

 
و در بعضى روايات آمده است كه فاطمه بنت اسد پس از وضع حمل(پيش از اينكه بوسيله نداى غيبى نام او على گذاشته شود) نام كودك را حيدر نهاد و هنگاميكه او را قنداق كرده بدست شوهر خود ميداد گفت خذه فانه حيدرة و بهمين جهت آنحضرت در غزوه خيبر بمرحب پهلوان معروف يهود فرمود:

انا الذى سمتنى امى حيدرة
ضرغام اجام و ليث قسورة.

القاب حضرت علی(ع)

و چون نام آنحضرت على گذاشته شد نام حيدر جزو ساير القاب بر او اطلاق گرديد و از القاب مشهورش حيدر و اسد الله و مرتضى و امير المؤمنين و اخو رسول الله بوده و كنيه آنجناب ابو الحسن و ابوتراب است.

 
همچنين خدا پرستى و اسلام آوردن فاطمه و ابوطالب نيز از روايات گذشته معلوم ميشود كه آنها در جاهليت موحد بوده و براى تعيين نام فرزند خود بدرگاه خدا استغاثه نموده‏اند،فاطمه بنت اسد براى رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم بمنزله مادر بوده و از اولين گروهى است كه به آنحضرت ايمان آورد و بمدينه مهاجرت نمود و هنگام وفاتش نبى اكرم صلى الله عليه و آله و سلم پيراهن خود را براى كفن او اختصاص داد و بجنازه‏ اش نماز خواند و خود در قبر او قرار گرفت تا وى از فشار قبر آسوده گردد و او را تلقين فرمود و دعا نمود.

و ابوطالب هم موحد بوده و پس از بعثت رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم بدو ايمان آورده و چون شيخ و رئيس قريش بود لذا ايمان خود را مصلحة مخفى مينمود،در امالى صدوق است مردى بابن عباس گفت اى عمو زاده رسول خدا مرا آگاه گردان كه آيا ابوطالب مسلمان بود؟گفت چگونه مسلمان نبود در حاليكه ميگفت:

و قد علموا ان ابننا لا مكذب‏
لدينا و لا يعبأ بقول الا باطل.

يعنى مشركين مكه دانستند كه فرزند ما(محمد صلى الله عليه و آله و سلم) نزد ما مورد تكذيب نيست و بسخنان بيهوده اعتناء نميكند مثل ابوطالب مثل اصحاب كهف است كه ايمان خود را در دل مخفى نگهميداشتند و ظاهرا مشرك بودند و خداوند دو ثواب بآنها داد،حضرت صادق عليه السلام هم فرمود مثل‏ابوطالب مثل اصحاب كهف است كه در دل ايمان داشتند و ظاهرا مشرك بودند و خداوند دو پاداش (يكى براى ايمان و يكى براى تقيه) بآنها داد.

 شعر و سخن در مدح حضرت علی(ع)

اشعار زيادى از ابوطالب در مدح پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله مانده است كه اسلام وى از مضمون آنها كاملا روشن و هويداست چنانكه به آنحضرت خطاب نموده و گويد:

 
و دعوتنى و علمت انك ناصحى‏
و لقد صدقت و كنت قبل امينا
و ذكرت دينا لا محالة انه‏
من خير اديان البرية دينا .

 
بحضرت صادق عرض كردند كه(اهل سنت) گمان كنند كه ابوطالب كافر بوده است فرمود دروغ گويند چگونه كافر بود در حاليكه ميگفت:

ألم تعلموا انا وجدنا محمدا
نبيا كموسى خط فى اول الكتب.

 
شيخ سليمان بلخى صاحب كتاب ينابيع المودة درباره ابوطالب گويد:
و حامى النبى و معينه و محبه اشد حبا و كفيله و مربيه و المقر بنبوته و المعترف برسالته و المنشد فى مناقبه ابياتا كثيرة و شيخ قريش ابوطالب.

 
يعنى ابوطالب كه رئيس و بزرگ قريش بود حامى و كمك پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم بود و او را بسيار دوست داشت و كفيل معيشت و مربى آنحضرت بود و بنبوتش اقرار و برسالتش اعتراف داشت و در مناقب او اشعار زيادى سروده است.(درباره اثبات ايمان ابوطالب مطالب زيادى در كتب دينى‏نوشته شده و كتابهاى مستقلى نيز مانند كتاب ابوطالب مؤمن قريش برشته تأليف در آمده است) .

 
بارى ولادت على عليه السلام در اندرون كعبه مفاخر بنى هاشم را جلوه تازه‏اى بخشيد و شعراى عرب و عجم در اينمورد اشعار زيادى سروده‏ اند.

منبع: بخش مذهبی بیتوته

دلها ز قدوم دوست شاد است امشب

سیراب ز چشمه مراد است امشب

بشکفته تقی شکوفه باغ رضا

فرخنده ولادت جواد است امشب

میلاد با سعادت نهمین اختر آسمان ولایت و امامت بر عاشقان و دوستداران اهل بیت(ع) مبارک باد.

ولادت امام جواد عليه السلام

نهمین امام شیعیان نام مبارکش محمد است و القاب و کنیه‌های فراوانی دارد؛ مشهورترین لقبش جواد و هادی است و معروف‌ترین کنیه‌اش ابوجعفر. امام جواد علیه السلام در ماه رجب سال 195 هجری قمری در مدینه چشم به دنیا گشود.

 تاریخ ولات امام جواد (ع)

 همه مورخين محل ولادت امام جواد عليه السلام را مدينه طيبه مي‌دانند ــ در سال 195 هجري قمري؛ اما در ماه و روز ولادت آن امام اختلاف نظر وجود دارد: برخي همانند محدث کليني در کتاب کافي، شيخ مفيد در ارشاد، شهيد ثاني در کتاب دروس، ولادت امام جواد را در ماه رمضان سال 195 هجري قمري مي‌دانند و روز ولادت را معين نکرده‌اند.

همچنین درباره‌ي روز تولد، برخي معتقد به شب جمعه، شب نوزدهم ماه رمضان سال 195 هستند و برخي ديگر به نيمه ماه رمضان. شيخ طوسي نيز در کتاب مصباح مي‌گويد امام جواد در روز دهم ماه رجب سال 195 هجري قمري متولد شده است.
در ميان اقوال ، فرازي از دعاي ناحيه مقدس ، قول شيخ طوسي را تاييد مي نمايد آنجا كه حضرت مي فرمايند: ” اللهم اني اسئلك بالمولدين في رجب محمدبن علي الثاني و ابنه علي بن محمد المنتخب .”

پيشگوئي نسبت به ولادت امام جواد عليه السلام

عمر مبارک امام رضا (ع) به چهل و هفت سال رسیده بود و عقربه تاریخ, سال 195 هجری را نشانه می رفت ولی هنوز امام نهم متولد نشده بود.مسئله جانشینی امام رضا (ع) اصحاب و شیعیان حضرت (ع) را متاثر کرده بود . این اندوه زمانی به فزونی رفت که فرقه واقفیه که بنا به دلائل مادی و تصرف سهم امام و عدم بازگرداندن آن به حضرت رضا (ع) ، قائل به غیبت امام کاظم (ع) شده بودند, و در تبلیغات خویش عدم داشتن فرزند پسر از سوی امام رضا (ع) را دلیل بر ادعای موهم خود می دانستند.
شخصي بنام ابن ابي نجران نقل مي کند :حسين پسر قياما ،از سران فرقه واقفيه ، به حضرت امام رضا عليه السلام گفت:« آيا تو امام هستي؟» حضرت فرمود:« آري.» او گفت: « به خدا قسم که تو امام نيستي.» حضرت رضا عليه السلام مدتي سر را پايين انداخت، سپس سر بلند کرد و فرمود: « چرا فکر مي‌کني که من امام نيستم؟»
او پاسخ داد:« از امام صادق عليه السلام براي ما روايت شده که امام، عقيم ( بدون نسل) نيست و تو اکنون به اين سن‌و‌سال رسيده‌اي و فرزند پسري نداري.» حضرت رضا عليه السلام اين بار طولاني‌تر از بار پيش، سر پايين انداخت؛ آنگاه سر بلند کرد و فرمود: « قسم به خدا که مدت زيادي نخواهد گذشت که خداوند، پسري به من عطا کند.»
ابن ابي نجران مي‌گويد: « از آن به بعد ما ماه‌ها را شمارش کرديم. خداوند کمتر از يک سال بعد، حضرت امام محمد جواد عليه السلام را به امام رضا عليه السلام عنايت فرمود.»

تولد امام محمد تقی( امام جواد عليه السلام )

تولد مبارك امام جواد (ع) نه تنها پايان بخش دلهره هاي شيعيان وافشاي نيت فرصت طلبان و سود جوياني چون فرقه واقفيه بود، بلكه آغاز فصل نويني از تاريخ ائمه اطهار است.
حکيمه دختر امام موسي بن جعفر عليه السلام ( خواهر امام رضا عليه السلام و عمه امام جواد عليه السلام ) مي‌گويد: هنگامي که زمان زايمان خيزران، مادر امام جواد عليه السلام، فرا رسيد، امام رضا عليه السلام مرا فرا خواند و فرمود:« اي حکيمه، براي مراسم زايمان خيزران آماده باش.»
آن گاه امر فرمود که من و خيزران و قابله به اتاقي برويم، براي ما چراغي روشن کرد و در را به روي ما بست. در اين حال درد زايمان خيزران را فرا گرفت و همزمان چراغ خاموش شد. من نگران شدم ولي امام جواد عليه السلام ناگهان همچون ماه شب چهارده طلوع کرد، در حالي که پارچه نازکي بدنش را پوشانده بود؛ نوري از آن حضرت فروزان بود که همه اتاق را روشن کرده بود. نوزاد را گرفتم، در دامان خود گذاشتم و آن پوشش نازک را از بدن او جدا کردم. در اين هنگام امام رضا عليه السلام در اتاق را باز کرد و وارد شد، نوزاد را از من گرفت و در گهواره گذاشت. سپس به من فرمود« اي حکيمه، مواظب گهواره باش.»
سه روز که گذشت، حضرت جواد عليه السلام چشم خود را به سوي آسمان گشود و نگاهي به راست و چپ انداخت و فرمود:« اشهد ان لا اله الا اله و اشهد ان محمداً رسول الله »؛ (گواهي مي‌دهم که معبودي جز الله نيست و محمد فرستاده خداست.)
هراسان برخاستم و نزد امام رضا عليه السلام رفتم و به آن حضرت گفتم:« من از اين کودک چيز شگفت‌آوري شنيدم.»
امام فرمود:« چه چيز شگفت‌آوري از او شنيدي؟» و من آنچه را شنيده بودم بازگو کردم.
امام فرمود:« اي حکيمه، آنچه از شگفتي‌هاي او خواهيد ديد، از آنچه شنيدي بيشتر است.»

 
امام جواد عليه السلام و سخن گفتن در کودکي

چون رنگ پوست امام جواد عليه السلام به شدت متمايل به سبزه بود، مردم در فرزندي او نسبت به حضرت امام رضا عليه السلام شک کردند، اما وقتي قيافه شناسان، او را ديدند همگي اقرار کردند که او از خاندان نبي اکرم و اميرالمؤمنين است. در آن زمان، امام 25 ماهه بود.
حضرت جواد در اين ماجرا با زباني برنده تر از شمشير خودش را اين گونه معرفي کرد: سپاس از آن خدايي است که ما را از نورش آفريد و از ميان مخلوقاتش برگزيد و امين بر مردم و وحي خويش قرار داد. من محمد پسر علي الرضا پسر موسي الکاظم پسر جعفر الصادق پسر محمد باقر پسر سيدالعابدين پسر حسين شهيد پسر امير المؤمنين علي بن ابي طالب و پسر فاطمه زهرا - دختر محمد مصطفي - هستم.

آيا درباره من شک و شبهه مي شود؟ آيا بر خداوند متعال و جدّ من تهمت و افترا روا داشته مي شود. آيا کسي چون مرا بر قيافه شناسان عرضه مي کنيد؟ سوگند به خدا من به تمام اسرار و خاطرات مردم آگاهم. سوگند به خدا من از تمام مردم به آگاه ترم. آنچه مي گويم حق اوست و آنچه اظهار مي کنم راست است اين علم را خداوند متعال قبل از آفرينش هر موجودي به ما خبر داده است.
سوگند به خدا اگر همدستي و گمراهي کافرين و منافقين نبود سخني مي گفتم که تمام مردم گذشته و آينده از آن تعجب کنند.»
پس از آن حضرت جواد عليه السلام دست خويش را بر دهانش نهاد و فرمود: « اي محمد ساکت باش همانگونه که پدرانت سکوت کردند و صبر پيشه کن که فرستادگان بزرگ خداوند صبر کردند. »

سخن امام رضا درباره امام جواد عليهماالسلام

کليم پسر عمران مي گويد: به امام رضا عليه السلام گفتم: از خداوند بخواه که فرزند پسري روزيت فرمايد. امام فرمود: روزي من تنها يک فرزند پسر است که وارث من خواهد بود. زماني که امام جواد عليه السلام بدنيا آمد حضرت رضا عليه السلام به اصحابش فرمود: خداوند مولودي نصيب من ساخته است که همانند موسي بن عمران، شکافنده درياهاست و همانند عيسي بن مريم است که مادرش مقدس است و پاک آفريده شده است، فرزند من بناحق کشته مي شود و اهل آسمان بر او مي گريند و خداوند متعال بر دشمن او خشم مي گيرد و پس از اندک زماني او را به عذاب دردناک خود دچار مي سازد.

 القاب امام جواد(ع)

حضرت رضا (ع) بر اساس نصبی که از پیامبر اکرم (ص) و امیر موُمنان علی (ع) به او رسیده بود فرزند خود را به جواد ، زکی  و تقی ملقب فرمودند.  به جزء این سه لقب حضرت جواد(ع) دارای القاب دیگری چون:

قانع، مرتضی، نجیب، منتخب ، متقی ، متوکل ، مرض، المختار ،عالم نیز بودند.

اما به جهت جود و سخاوت فراوان مشهورترین لقب امام محمد تقی (ع)  جواد است.

 منبع: بخش مذهبی بیتوته