وبلاگ مدرسه علمیه حضرت معصومه(س) سی سخت

هلال ماه رجب! نـاز کن بـه ماه تمام

ز یازده مـه دیگر تو را سلام سلام

سلام بر تو که در دامن تـو می‌تـابد

فروغ حسن خدا از جمال چار امام

ولادت دو محـمد، ولادت دو عـلی

کدام ماه، چنینش سعادت است و مقام؟

چه ماه ‌روح‌فزایی که درنخستین شب

امـام پنـجم مـا شـد ولادتش اعـلام

خـدا به فاطمه بنـت حسن گلی بخشـید

که عطر باغِ حسینی از او رسد به مشام

امـام باقـر یعـنی محـمد دوم

امام باقر پنجم وصی خیرالانام

امـام باقـر یعـنی حقیقت قـرآن

امام باقـر یـعنی تـمامی اسلام

امام باقر یعنی بهشت هشت بهشت

امام باقر یعنی نظـامِ هفـت نظـام

امام باقر یعنی امام علم و عمـل

امام باقر یعنی رسول خون و قیام

مگـر امام چـهارم مـدد کـند، ورنـه

که‌ راست زهره که در مدح او کند اقدام؟

زجان ودل ملک و جن و انس و حور اینجا

نفس بـه دوسـتیِ او بـرآورنـد مـدام

اگر از او نستانند جام در صف حشر

می حلال بهشتی بـه انبیاست حرام

به زائران حریمش در آفتاب بقیع

پـر ملائکه گـردیـده حلّۀ احـرام

زتشنگی جگرم شعله می‌کشد ساقی

بیا شراب محبّت مرا بریـز به کـام

به غیر بغض عدویش ره نجاتی نیست

به جـز به دوستی‌اش دل نمی‌شود آرام

عجیب نیست اگر در تمـام حادثه‌ها

شود به امرغلامش سمند گردون، رام

به یک اشارۀ او عالمی «زراره» شوند

به یک نظارۀ او خلق، می‌شوند «هشام»

ستانده ‌روح، زگفتار روح بخشش، روح

گرفته علم، زلب‌های جانفزایش کـام

مگو درِحرمش بسته روز و شب،که زعرش

پی زیـارت قبـرش مـلک شـوند اعـزام

نگو چـراغ ندارد ببین که هر شب، ماه

چگونه از حرمش نـور می‌ستاند وام

کمال اوست بـه چرخ کمال، اوج کمال

کلام اوست بـه کلّ علوم، جان کـلام

پنـاه برده بـه درگاه او صغیر و کبـیر

شفا گرفته زخاک درش ‌خواص‌ و عوام

هنوز پـای بـه ملک وجـود ننهاده

سلام داده محمد بـه آن امـام همام

چهارساله خروشید آن چنان بـه یزید

که شد به دیده او «شام»، تیره‌تر از شام

بـه شاهی دو جهان ناز می کند “میثم”

اگـر غلامِ درش خوانـدش غلام غلام

منبع: پایگاه اطلاع رسانی نخل میثم

پیک حق خانه ی اولاد علی(ع)در زده است

ماه پنجم ز مهستان ولا سر زده است

مادرش بنت حسن(ع) هست وپدر، ابن حسین(ع)

رنگ شادی به دل آل پیمبر زده است

جد بابایی او بوسه برویش بزند

بوسه با یاد حسن بر رخ دلبر زده است

علوی،هاشمی و فاطمی است این مولود

دور گهواره او خیل ملک پر زده است

آبرو داده رجب را وبه آغاز رجب

با وجودش مه حق بر سرش افسر زده است

محفل آل علی جشن وطرب گشته بپا

نقش شادی به رخ قاسم واکبر زده است

نام زیباش محمد لقبش باقر علم

سوی علم نبوی یکسره معبر زده است

اول ماه رجب حضرت مولا باقر

با ورودش به جهان بوی معطر زده است

شاعر:اسماعیل تقوایی

الهی به آنان که پرپر شدند

پر از زخم های مکرر شدند

به آنان که چون پرده بالا زدند

قدم در حریم تماشا زدند

به آنان که کارون خروش آمدند

چنان خون کارون به جوش آمدند

به آنان که زخمی ترین بوده اند

شهیدان میدان مین بوده اند

همانان که از مهر فرزند خویش

بریدند یکباره پیوند خویش

بریدند تا وصل آسان شود

نیستانه درد درمان شود

همانان که روح روان داشتند

سفرنامه آسمان داشتند

همانان که دلداده او شدند

کبوتر کبوتر،پرستو شدند

پرستو پرستو فراز آمدند

و بی سر،سر افراز باز آمدند

که این خطه خاک سر افرازی است

همه همت و شور جانبازی است

به تکبیر آن دم که دم می زدند

همانان که بر مین قدم می زدند

از آنان که تنها پلاکی به جاست

کمی استخوان،مشت خاکی به جاست

الهی به آوازه این حریم

به هورالهویزه به هورالعظیم

به دستی که پیوسته عباس داشت

که بی دست هم خیمه را پاس داشت

به رمزی که چون نام خیبر گرفت

غریبانه از ما برادر گرفت

خبر بود و تکرار خمپاره ها

جگر گوشه ها،پاره پاره رها

خطر،رمل،طوفان شن،ماسه ها

زمین،مین،کمین،رد قناسه ها

خطر پشت هر لحظه پا می گرفت

زیاران ما دست و پا می گرفت

وآن لحظه هایی که خمپاره شصت

میان نماز عزیزان نشست

نمازی که یک رکعتش پاره شد

تشهد پر از موج خمپاره شد

کجایند مردان والفجر هشت

که از خونشان دست گلپوش گشت

کجایند مردان فتح المبین

کجایند اسطوره های یقین

کجایند آنان که بالی رها داشتند

گذر نامه کربلا داشتند

کجایند آنان که فردایی اند

همانان که فردا تماشایی اند…

تقدیم به همه شهدا و سرافرازان این مرز و بوم