وبلاگ مدرسه علمیه حضرت معصومه(س) سی سخت

ای مفضّل! نخستین عبرت و دلیل بر خالق جلّ و علا،همین هیات دهی،گرد آوری اجزا و نظم آفرینی در کار این عالم است؛از این رو اگر با اندیشه و خرد در کار عالم،نیک و عمیق تامل کنی،هر آینه آن را چون خانه و سرایی می یابی که تمام نیازهای بندگان خدا در آن آماده و گرد آمده است.

آسمان،همانند سقف،بلند گردانیده شده،زمین بسان فرش،گسترانیده شده،ستارگان چون چراغ هایی چیده شده و گوهرها همانند ذخیره هایی در آن نهفته شده و همه چیز در جای خود چیده شده است.

آدمی نیز چون کسی است که این خانه را به او داده اند و همه چیز آن را در اختیارش نهاده اند.

همه نوع گیاه و حیوان برای رفع نیاز و صرف در مصالح او در آن مهیاست.

اینها همه،دلیل آن است که جهان هستی با اندازه گیری دقیق و حکیمانه و نظم و تناسب و هماهنگی آفریده شده.

آفریننده آن یکی و او همان شکل دِه،نظم آفرین و هماهنگ کننده اجزای آن است.

منبع:توحید مفضّل

ای مفضّل!

پرنده داز پا را دیده ای و به راز این ویژگی پی برده ای؟ این پرنده را غالباً در آبگیرها می بینی.دارای دو ساق بلند است. گویا دیدبانی است که از بالای برجک دیدبانی درون آب را می نگرد و آن را زیر نظر دارد. هرگاه که روزی خود را دید، آرام آرام گام برمی دارد تا آن را به دست آورد.

اگر این پرنده پا کوتاه بود، هنگامی که به جانب صید حرکت می کرد تا آن را بگیرد، شکمش با آب تماس می گرفت و آب حرکت می کرد و شکار از هراس پا به فرار می گذاشت. پس این دو پا برایش آفریده شده تا خواسته اش را دریابد، غذایش حاصل شود و زنده بماند.

در تدابیر هماهنگ در آفرینش بنگر. پرنده ای که دو ساق بلند دارد، گردنی دراز نیز دارد تا بتواند غذایش را از زمین بردارد. اگر پرنده پاهایی دراز داشت ولی گردنش کوتاه بود، قادر نبود که چیزی از زمین بردارد.

گاه درازی منقارش، گردن او را در رسیدن به هدف یاری می کند تا کار بر او آسان گردد.

(توحید مفضّل)