وبلاگ مدرسه علمیه حضرت معصومه(س) سی سخت

بسم الله الرحمن الرحیم

آیا من درباره ی خود به این امر قانع باشم که مردم به من امیرالمومنین بگویند،امّا در سختی های روزگار با آنان شریک نباشم،یا در زندگی خشن و دشوار اسوه و مقتدای ایشان نگردم؟

من برای این آفریده نشده ام که خوردن غذاهای پاکیزه مرا سرگرم سازد و در این باره همچون چارپایی باشم که افسار او را در کناری بسته باشند و همه توجه و علاقه او به علوفه و خوراک خود باشد،یا همانند حیوانی رها و آزاد باشم که کار او به هم زدن زباله ها و یافتن چیزی از میان آن ها و پر کردن شکم خود از آن است و از قصدی که برای او دارند(که سرش را ببرند و گوشتش را بخورند) غافل است و نیز آفریده نشده ام که بیهوده رها شوم و مهمل و بیکار بمانم.

واقعاٌ این نامه یکی از زیباترین نامه های امیرالمومنین علی(ع) است و جای تفکر دارد مخصوصا در زمان ما که…!!!

منبع:نامه 45،نهج البلاغه موضوعی،عباس عزیزی

کلامی است از امیرالمؤمنین علی(ع) که در بسیاری از اوقات به صدای بلند،با آن سخن،به اصحاب خود خطاب می فرمود:

«خدا شما را رحمت کند،آماده شوید!پس به تحقیق،ندای کوچ کردن(از این دنیا )به شما داده شده است. اعتماد و علاقه خویش را نسبت به ماندن در دنیا کم کنید و با توشه ای مناسب و پسندیده که در اختیار دارید،از دنیا به آخرت منتقل شوید!پس بی گمان دربرابر شما گردنه ایست که بالا رفتن از آن دشوار است و در راهتان منزل هایی است ترس آور و هولناک که انسان از وارد شدن و توقف در آنها ناگزیر است. پس بدانید که دیدگان مرگ(یا نگاه کردن آن از گوشه چشم به شما) به طرف شما نزدیک است؛ گویی شما در چنگال های آن هستید که به راستی آن چنگال ها به تنتان فرو رفته است و به تحقیق در مرگ،سختی های طاقت فرسا و دشواری هایی که از آن بیمناک و در حذر هستید، شما را گرفته است.پس علاقه و وابستگی خود را از دنیا قطع کنید و توشه تقوی را پشتیبان خود قرار دهید و از آن یاری جویید».

(خطبه204 _نهج البلاغه موضوعی،عباس عزیزی.)