وبلاگ مدرسه علمیه حضرت معصومه(س) سی سخت

ماه از فراسوی آسمان دست تکان می دهد، به خاصانی که فردا را به روزه بر می خیزند. آسمان آبی تر است و کم کم ستاره ها چشمک می زنند. دهان نسیم، بوی بوسه بر گنبد زمرّدین می دهد و فضا را لبریز طراوت مدینه النبی می کند.

اینک، فرزند رؤیاها به بلوغ حقیقت می رسد و زمین آینه زار عالم قدس خواهد شد.

ما را به میهمانی می برند؛ میهمانی رنگارنگ مناجات. سفره از نان و پنیر عشق چیده است و از زهر آب کینه برچیده! این جا آسمان هفتم «عینا یشرب بها عبادالله» است.

خیابان های آسمان را آذین بسته اند، با نام پیامبر! و سکه ی آرمانْ شهر بهشت را به نام او می زنند. او را پیامبر رأفت و رحمت خوانده اند، آن گونه که هست!

شادمانیم که در این ماه، حسین علیه السلام را به گهواره ی زمین می نهند؛ بوسه بر دستان ابوالفضل علیه السلام خواهیم زد؛ در مناجات زین العابدین، صحیفه خواهیم نوشت؛ قیامت قامت علی اکبر علیه السلام را به تماشا خواهیم نشست و در طراوت حضور مهدی(عج) مست گل های نرگس خواهیم شد.

شادمانیم که شب هایی را مناجات می کنیم که دستان پیامبر، «مناجات شعبانیه» را به دست فرشتگان می دهد. شب هایی که خلوت اندیشه را می گستراند و برکت سفره ی ذکر را!

شعبان پیامبر گل ها را به انتظار می نشینیم، تا فردا، در رمضان قرآن، بال و پر شهود بگشاییم!

جواد محمد زمانی