وبلاگ مدرسه علمیه حضرت معصومه(س) سی سخت

ای مفضل! در آنچه که خداوند جلیل القدر و عظیم الغناء در میان آفریدگان تنها انسان را به آن آراست بنگر. مقصودم« حیا» است.

اگر حیا نبود انسان هیچ گاه میهمان نمی پذیرفت، به وعده وفا نمی کرد، نیازها ی مردم را بر آورده نمی ساخت، از نیکی ها بر حذر بود و بدی ها را مرتکب می شد.

بسیاری از امور لازم و واجب نیز بخاطر حیا انجام می شود. بسیاری از مردم هستند که اگر حیا نمی کردند و شرمگین نمی شدند، حقوق والدین را رعایت نمی نمودند، صله هیچ رحمی نمی کردند، هیچ امانتی را بدرستی باز پس نمی دادند و از فاحشه بر حذر نبودند.

نمی نگری چسان تمام ویژگی هایی که انسان به آنها نیاز دارد و سود و مصلحت و کمال او در آنهاست در او گرد آمده است؟

منبع: توحید مفضل، علامه مجلسی