وبلاگ مدرسه علمیه حضرت معصومه(س) سی سخت

ماه از فراسوی آسمان دست تکان می دهد، به خاصانی که فردا را به روزه بر می خیزند. آسمان آبی تر است و کم کم ستاره ها چشمک می زنند. دهان نسیم، بوی بوسه بر گنبد زمرّدین می دهد و فضا را لبریز طراوت مدینه النبی می کند.

اینک، فرزند رؤیاها به بلوغ حقیقت می رسد و زمین آینه زار عالم قدس خواهد شد.

ما را به میهمانی می برند؛ میهمانی رنگارنگ مناجات. سفره از نان و پنیر عشق چیده است و از زهر آب کینه برچیده! این جا آسمان هفتم «عینا یشرب بها عبادالله» است.

خیابان های آسمان را آذین بسته اند، با نام پیامبر! و سکه ی آرمانْ شهر بهشت را به نام او می زنند. او را پیامبر رأفت و رحمت خوانده اند، آن گونه که هست!

شادمانیم که در این ماه، حسین علیه السلام را به گهواره ی زمین می نهند؛ بوسه بر دستان ابوالفضل علیه السلام خواهیم زد؛ در مناجات زین العابدین، صحیفه خواهیم نوشت؛ قیامت قامت علی اکبر علیه السلام را به تماشا خواهیم نشست و در طراوت حضور مهدی(عج) مست گل های نرگس خواهیم شد.

شادمانیم که شب هایی را مناجات می کنیم که دستان پیامبر، «مناجات شعبانیه» را به دست فرشتگان می دهد. شب هایی که خلوت اندیشه را می گستراند و برکت سفره ی ذکر را!

شعبان پیامبر گل ها را به انتظار می نشینیم، تا فردا، در رمضان قرآن، بال و پر شهود بگشاییم!

جواد محمد زمانی

فریادگر عشق

تاریخ، به مکه رسیده است تا شروعی دیگرگونه را رقم بزند؛ آغازی دیگرگونه در خاکی آفتاب سوخته، در خاکی تشنه، در خاک آکنده از دختران زنده به گور، در خاک آرزوهای زیر خاک. تاریخ ایستاده است تا بنویسد؛ تا پنجره ها را به خواندن فراخواند و کوچه ها را به شنیدن. ایستاده است تا در دل صخره ها و سنگریزه ها، نور جاری کند.

تاریخ، به مکه رسیده است و کسی از آسمان به زمین پا می گذارد. با دست هایی از روشنی آکنده و از نور آکنده.

فریادگر آزادی، فریادگر عشق و آزادگی است؛ این که از دامن تاریخ، پا بر خاک مکه می گذارد و افلاک، پا به پای او حرکت می کنند.

نقطه ثقل تاریخ است؛ این که ابرها، بر فرازش سایه می گسترند، این که قلم در دست هایش به فریاد آمده و می گوید: «اقراء».

اینک، تو پیامبر خدایی و راه آسمان، از دست های تو می گذرد.

تاریخ در مکه می ایستد تا شروعی دیگرگونه را رقم بزند، تا صدایی رسا، در گوش خاک بپیچد، تا آرزوهای زنده به گور شده را از خاک بیرون کشد، تا از خاک، به افلاک پل بزند.

دیوارها، به سایه آسمانی ات دست می کشند. درخت ها، اقتدا به صلابتت می کنند.

دست هایت، بهاری دیگرگونه را برای خاک، به ارمغان آورده است.

تو، تاریخی تازه ای که چون چشمه ای زلال، از حرا جاری شدی تا دل های تشنه را از آنچه در سینه داری، بنوشانی.

بسم رب شهدا و صدیقین

دلنوشته ای تقدیم به  شهدای مدافع حرم حضرت زینب،سلام الله علیها،(مدافعان حریم ولایت)

تقدیم به همه ی شهدای اسلام از صدر تا کنون بالاخص شهدای مدافع حرم شهرمان

وَلاتَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا فی سَبیلِ اللّهِ امواتا،بَل احیاءُ عِنْدَ رَبِّهمْ یُرْزَقون گمان مبر آنان که در راه خدا شهید شدند؛مرده اند!آنها زنده اند و نزد پروردگارشانند و متعنمند به انعام او…

ای شهید!می دانیم که شهید و شهادت الفاظی هستند که بالاترین مفاهیم ازشهای اللهی و انسانی را در خود نهفته دارد و تو به این مفاهیم دست یافته ای!

جسم و لباس تو از ناحیه ی روح تو کسب شرافت کرده که نیازی به غسل و کفن نداری!

ای شهدا این روز ها ،هوای شهرهامان،بارانیست!

دیده هایی که،عزیز دلشان بودید؛اشک می بارند!

وانوار معنوی که از وجودشما در شهرها پیچییده است بر دلهای پوسیده ما می بارد!

و شما، باردیگر ثابت کردید ،مسلمان حقیقی شرف و عزت خود را ازاهل بیت گرفته!

ثابت کردید شما سربازان امام خامنه ای،ادامه دهنده ی راه سربازان امام خمینی و قبل تر سربازان ائمه اطهار،سلام الله علیهم هستیدو این راه تا ظهور حضرت حجت(عج الله) ادامه دارد…

ثابت کردید اگر در کربلا بودید؛دست نامحرمی به ناموس شیعه و ناموس اهل بیت نمی رسید…گوشواره ای با گوش کنده نمی شد…بدن های مقدس امام معصوم و فرزندانش زیر سم اسبان قرار نمی رفت…

ثابت کردید لبیک گویان به ندای هل ناصر من ینصرنیِ امام معصوم، هستید؛(که در گذر زمان این ندا خاموش نشده)

ای شهیدان با شهادتتان ثابت کردید سربازان ولایت غیرت دارند و اجازه دست درازی دشمن را،به دین و ناموس و وطن نمی دهند…

به شما مدیونیم!

چرا که جان خود را در طبق اخلاص نهاده اید که با امنیت کامل در شهر قدم برداریم و به زندگی خود ادامه دهیم…

ای شهید،به قول شهید مطهری«مثل تو،مثل شمعی است که خدمتش از نوع سوخته شدن و فانی شدن و پرتو افکندن است،تا دیگران در این پرتو ،که بهای نیستی تو ،تمام شده،بنشینند و آسایش یابند و کار خویش را انجام دهند» و اما روی دیگرسخنم جوان غفلت زده مسلمان است!

ای جوان مسلمان چه شده که این شمع های مقدس را (که وجودشان را به خاطر بقای عمر و امنیت شما فدا کرده اند) را به سرزنش و تمسخر و تهمت روا داشته اید؟!

طبق کدام منطق و قانونی ،شهید به خاطر پول و مقام و موقعیت و ندانم کاری،به شهادت میرسد؟!

به خود بیاییم با گناه خود ،با بدحجابی ناموسمان و دخترانمان و بی غیرتی پسرانمان خون شهدا را پایمال نکنیم!

و بدانیم سزاوار است ؛خم شدن در برابر مادران این شهدا و بوسه زدن بر دستان مادرانشان و احترام به خانواده و همسران این شهدا؛که بدرقه راه شهید وهب های عصر امروز شدند…

وهب تازه دامادی که مادرش بعد از شهادت پسرش سر مقدسش را به طرف دشمن پرتاب کرد و جوانی فرزندش را نذر امام معصوم کرد…

مادران شهید صدر زاده ها و دهقان ها و شهیدان،کجباف و زکوی و فاطمی اطهر و رضازاده و علیخانی ها… راهتان ادامه دارد!

و در آخر جان نوشته ای بسیار زیبا از زبان سید شهیدان اهل قلم؛که مطمئنا زبان حال این شهدا و زبان حال مکتب ماست…

دل نوشته ای که دشمن هم باید بداند!

شهید آوینی

«… ما وارث انبیاء هستیم و آیات اللهی آفرینش انسان در وجود ماست که معنا می یابد. ما از مرگ نمی ترسیم که مرگ ما شهادت است. و شهادت حیات عند رب…عقل های محجوب و آینه های غیر اندود فطرت بشر غربی، چگونه خواهد توانست که معنای حیات عند ربرا در یابد. حیات عند رب،نقطه ی پایان معراج بشریت است،که به آن جز با شهادت دست نمیتوان یافت. ماییم که بار تاریخ را بر دوش گرفته ایم،تا جهان را به سرنوشت معطوف خویش برسانیم…خون سرخ ما فلقی است که پیش از طلوع خورشید عدالت بر آسمان تقدیر نشسته است… ما در رکاب امام حسین،علیه سلام،جنگیده ایم… ما بی وفایی کوفیان را جبران کرده ایم…»

اللهم ارزقنا شهادت اللهی آمین

نوشته شده توسط سیده سحر جعفری